آشنایی با مرد استثنایی سینمای ایران

جمشید هاشم‌پور با نام هنری جمشید آریا، سوم فروردین 1323، در تهران متولد شد. وی فعالیت در سینما را از سال ۱۳۴۷ با بازی در فیلم «جهنم سفید» به کارگردانی ساموئل خاکچیان آغاز کرد. وی پس از انقلاب، یک نقش مهم را در فیلم «نقطه‎ ضعف» (۱۳۶۲) را با سر تراشیده بازی کرد که این شمایل خاص او به‌سرعت مورد توجه فیلم‌سازان قرار گرفت؛ به‎طوری که وی در همان‎سال و با همان‎شمایل، در چند فیلم دیگر بازی کرد. اما نقطه‎اوج این جلوه‎ی منحصربه‌فرد، در فیلم «تاراج» (۱۳۶۳)، ساخته‎ی ایرج قادری شکل گرفت، و هاشم‌پور با بازی در نقش زینال بندری، یکی از محبوب‌ترین و جذاب‌ترین قهرمان‌های سینمای ایران را خلق کرد.

وی در سال ۱۳۷۹ بازی تحسین‌برانگیزی در فیلم «مسافر ری» از خود به نمایش گذاشت. بازی بسیار خوب او در فیلم‎های «آواز قو» (۱۳۷۹)، «سفر به فردا» (۱۳۸۰)، «قارچ سمی» (۱۳۸۰) و «واکنش پنجم» (۱۳۸۱) نشان از رویکرد سخت‌گیرانه‌ی هاشم‌پور دارد.

از جمله افتخارات این هنرمند، می‌توان به دریافت دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای فیلم «هیوا» (۱۳۷۷) از هفدهمین جشنواره‎ی فیلم فجر اشاره کرد. وی همچنین برای ایفای نقش در فیلم «استشهادی برای خدا» (۱۳۸۶)، نامزد دریافت سیمرغ بلورین از جشنواره‎ی فیلم فجر شد.

او در فیلم‌هایی چون «مادر» (۱۳۶۸)، «دلشدگان» (۱۳۷۰)، «مزرعه پدری» (۱۳۸۲)، «گلوگاه شیطان» (۱۳۸۹)، «غریبه» (۱۳۹۱)، «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» (۱۳۹۲)، «کلاشینکف» (۱۳۹۲) و «روزگاری عشق و خیانت» (۱۳۹۲) به نقش‌آفرینی پرداخته‌ است.

ص گ